Бас аспаз – бұл қашан да көшбасшы. Сіз мейрамханалар ашасыз, жаңа жобалар бастайсыз, артыңыздар адамдар ерту, оларды ынталандыру қажет. Жетістік үшін ең маңыздысы не?
Жетістік үшін қандай да бір қасиет емес, олардың жиынтығы маңызды. Сен адамдарға энергия беруің қажет. Мені «оталдырғыш» деп атайды және айтқандарына қарағанда, менімен сөйлескеннен кейін адамдардың көңіл-күйлері көтеріліп, бойларында энергия пайда болады екен. Сондықтан бізде ішкі энергия көп, тек бастысы оны ашу және іске қосу қажет. Тағы да сол, дұрыс тамақтану – бұл өзіңді жайлы сезінудің ең маңызды құраушыларының бірі. Мысалы, егер мен көп мөлшерде артық тамақ жеп қойсам, онда таңертең өзімді жайсыз сезініп, жұмыс істей алмаймын, сосын менің барлық көшбасшылық қасиеттерім жоғалып кетеді. Тағамға назар аудару, өзіңнің дене бітіміңді жақсы күйінде сақтау, спортпен айналысу керек. Көшбасшы болуға ұмтылу не тәрбиемен келу керек, не ол туа бітті бойында болады. Өйткені көшбасшы болу біреуге ыңғайлы, біреуге ыңғайсыз. Ол адамның мінез-құлқына байланысты. Мен, мысалы, басқаша бола алмас едім.
Егер өткенге оралатын болсақ, сіз жастық шағыңызда қандай болашақты елестеттіңіз? Бәріне қол жеткіздіңіз бе?
Иә. Бірақ менің нақты мақсатым болған – 30 жасымда яхта сатып алу. Неткен салмақты арман деп ойлаймын (күледі). Мен қазір 33 жастамын, яхтам жоқ, бірақ қайық сатып ала аламын.
Мәселе мынада, мен ақша үшін жаралған жан емеспін. Мен бас аспаз болғым келді, бар күшімді салып тырыстым. Тақуалық, энергияның молдығы және қазіргі жасап жүргендей бәрімен білгенімді бөлісіп отыру тәрізді қасиеттерім маған басшы болуға көмектесті. «О, Сашаға ас бөлмені қалдыруға болады, бәрі қадағалауда болады», - деді бастық. Мен айдың аяғында еңбекақы алу үшін жұмысқа келмейтінмін. Жұмыс менің өмірімнің мәні болатын. Қиындықтар болды, бірақ мен әрқашан да өз ісімнен ләззат алатынмын, өйткені мен оны жаныммен қалап алдым ғой. Маған өзім жасаған нәрселер өте қатты ұннайды. Бұл басты нәрсе.
Алдымен бас аспаз болуды, кейіннен мейрамхана иесі болуды қаладым; тәжірибе алу үшін бүкіл әлемді шарладым. Шетелден үлгі алдым, сосын тәжірибеммен бөлісе алатынымды түсіндім. Ешқашан мейрамхананың төрт қабырғасында ас әзірлейтін қарапайым адам болғым келмеді. ТД бағдарламаларын жүргізе бастадым, екі кулинарлық кітап жаздым, ал қазір елді дұрыс тамақтануға үйретіп жүрмін. Бизнес мен үшін – ойын тәрізді.
Алғашқы түсірілімнен кейін қандай сезімде болдыңыз?
Түсесің, тырысасың, камера алдында қанша сағатыңды өткізесің, шаршайсың. Ал нәтижесін көрген кезде және пікірлерді естігенде үлкен жұмыстың текке істелмегенін түсінесің. «Сіз адамға энергия бересіз және тамақ дайындауға бір көңілді әрі керемет нәрсе ретінде қарауға көмектесесіз» дейді маған. Бұл ацтылған ең жағымды сөздердің бірі болды. Біздің мамандық бақытты мамандық – біз басқалардың рахаттануы және көңіл-күйі үшін жұмыс істейміз.
Сіз тамақ әзірлеудің қарапайым тәсілін насихаттап жүрсіз. Сіз өте позитивті, ашық әрі қарапайым адамсыз. Солай ма? Қарапайымдылық бизнеске кедергі келтірмей ме? Бәрі болады ғой, адамдар алдайды, келісімдер бұзылады.
Мен қарапайыммын. Бұл мен жоғалтпаған және жоғалтпайтын тамаша қасиет екенін түсінемін. Бизнес – күрделі нәрсе. Мен дөрекі әрі қатыгез болуыма болады, жаман жағына өзгеруіме де болады. Әрине, мені алдады да, «лақтырып» та кетті, онсыз болмайды. Алайда күдікпен қарағаннан гөрі өмірге деген позитивті көзқарасымның арқасында мен көп нәрсеге қол жеткіземін.
Нені таңдарын және немен айналысарын білмей жүрген 15 жастағы жас жігітке қандай кеңес берер едіңіз?
Не қалайтыныңды түсіну керек. Мені тамақ әзірлеу бірден тартты – алты жастан бастап. Мен тамақ жегенді ұнатамын, өзім әзірлегенді жақсы көретінмін, үнемі әжем мен анамның қасында плитаның қасынан шықпайтынмын. Тамақ әзірлеу менікі екенін мен түсіндім және қайда оқуға бару және қандай мамандық таңдау туралы мәселе менде болған емес.
Жаныңа ұнайтын істі таңда, үнемі үйреніп отырыңдар. Қазір бәрі оңайырақ – ақпарат көп, алғашқы қадамдар жасалған, одан кейінгі іс жастардікі. Болашақ кез-келген бизнесте бар.
