Қалай ойлайсыз, жасаған игі істерің, қайырымдылықтарың, басқа адамдарға жасаған көмегің туралы айту қажет пе?
Міндетті түрде! Бірақ қандай екендігіңді айтып мақтану үшін емес. Себебі маңыздысы: сен не нәрсеге қол жеткізгің келетіні. Қайырымдылық туралы айтқан кезде, сен ешкімді ешнәрсеге мәжбүрлемейсің. Сен эстафетаны келесі адамға беріп тұрғандайсың: адамдар дәл осылай жиналады, қорлар құрады және тағысын тағылар. Адамдар өздерінің игі істері туралы қаншалықты көбірек айтса, соншалықты жақсы: біздің еліміздегі тәрізді қайырымдылық енді қолға алынып жатқанда, ол туралы айту, оның шындық екендігін білдіру қажет.
Көптеген адамдар, маған қарап тұрған ешнәрсе жоқ, бір адамның күшімен әлемді жақсы жағына өзгерте алмайсың деп санайды.
Қайырымдылық істер – бұл кішігірім ілгерілемелі әрекеттер, уақыт өте келе ол жаһандық қозғалысқа ұласады. Менде бір мысал бар: мейрамхана желісінде жұмыс істеген бір қызды танимын. Ол өзінің жақын адамдарының бірінің баласы қатты науқастанғанын, оның еміне көп мөлшерде қаражат қажет екендігін біледі. Ол көмектесуге шешім қабылдайды. Ол қаражат мөлшері өте үлкен, оған ешкім сене қоймайды, оны жинау мүмкін емес деп ойлайды. Оның тегеуріні мен адалдығының арқасында оның адамдарға жүгінген кездегі шабыты – оны іліп әкетпеу мүмкін емес еді. Нәтижесінде ол керекті соманы қажетті уақытынан екі есе жылдам жинап алды, ал бала болса ота жасатуға аттанды. Мұнымен біткен жоқ! Бұл оқиға оның өмірін өзгертті. Ол мейрамхана бизнесінен кетіп, өзі қор ашуға шешім қабылдады. Әрбір үлкен қайырымдылық жобасының артында қандай да бір оқиғаның адамның көзқарасын қалай өзгерткендігі туралы үлкен тарих бар, ол сонда барып басқа ешнәрсемен айналысқысы келмейтінін түсінді.
Қазіргі күні көптеген қорлар бар, саусағыңның ұшымен бір-екі басып-ақ оған ақша аударуыңа болады. Қалай ойлайсыз, игі істерге қатысу қаншалықты маңызды?
Маған «Қайырымдылық – жаныңның гигиенасы» деген сөз ұнайды. Мен бұны дұрыс деп санаймын. Егер сенде қажеттілік пен мүмкіндік бар болса – көмектесу қажет. Және де оны жалғыз сен ғана жасап жатырсың ба, оны ойламау керек.
Қайырымды істермен тікелей айналыса алатын адамдар бар. Олардың міндеті жануарларға арналған үй-жайға немесе балалар үйіне арнайы өзі баруға мүмкіндігі жоқ, бірақ көмектескісі келетін адамдарды табу. Ресейде бұл әзірге жаңадан ашылған, басқа елдерге қарайтын болсақ, ол жақтарда тіптен мектепте осы туралы айтылады, сондықтан да балалардың түсінігінше көмектесуде тұрған ештеңе жоқ, волонтер болып жұмыс істеу - бұл қарапайым өмір.
Сіз үлкен іске айналатын кішігірім ілгерілемелі әрекеттер туралы айттыңыз – бұл бізге өте жақын, әлемді жақсы жағына өзгерту қаншалықты қиын болып көрінгенімен, мүлде оңай екендігін көрсету үшін осындай оқиғаларды көбірек жинақтағымыз келеді…
Бұл көршілерге: мен саған көмектестім, енді сен маған көмектес деген сияқты. Мен «құрбандық» деген сөзді аса ұната қоймаймын. Мен «көмек» деп айтамын, өйткені бұл шынымен де көршіңе көмек бергенің тәрізді. Ол көмектің саған қашан қайтып оралатынын ешкім де білмейді. Мұнда бір көріпкелдік бар тәрізді. Біз жанымыз ашып тұратын адамдармыз, бізге көмектескен ұнайды, тек оны ойланып барып, нәтижелі болатындай етіп және жүйелі түрде жасау керек. Қайырымдылық жүйелі болуы тиіс, сонда ғана ол көптеген адамдарға көмегін тигізеді.
